τενοντάγρα

ἡ, Α

δυσκαμψία τών τενόντων τού αυχένα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τένων, -οντος + ἄγρα «κυνήγι, πιάσιμο» (πρβλ. ποδ-άγρα)].